Onze club wordt gedragen door een heleboel vrijwilligers: onze toppers! Met een club van bijna 2.400 leden kan het ook niet anders dat er heel veel handen betrokken zijn bij het reilen en zeilen. De komende tijd zullen we jullie kennis laten maken met een aantal van hen. Meer interviews vind je hier.

Vertel, wie ben je?

Ik ben Tom, en woon met Simone en onze drie kinderen, Puck, Loulou en Sep in Hillegersberg. We zijn een echte hockeyfamilie: Simone assisteert Dames-1, de drie kinderen hockeyen ook. Zelf ben ik ook ooit begonnen bij HC Rotterdam, nog op de oude club. Toen ik in Groningen ging studeren ben ik daar gaan spelen, maar daarna ook weer terug gekomen op de club. Inmiddels speel ik zelf niet meer, maar ik ben wel heel actief op de club. In het dagelijks leven werk ik in de energie, in olie & gas.

 

Wat ik zei, we zijn een echte hockeyfamilie – zo erg dat ik haast wel op de club moet zijn als ik mijn gezin nog eens wil zien! Het begon allemaal een paar jaar geleden, toen er een coach nodig was voor MA2. Er was een zeventiger die de job wilde doen, maar ik vond eigenlijk dat hij gewoon langs de lijn moest genieten van het hockey. Laat het maar oplossen door een ‘jonge god’! In eerste instantie was ik de assistent-coach, maar ik ben al vrij snel meer gaan doen. Daarna kwam ook de coaching van MB2 erbij, samen met Jim van Ruiten.

Toen ik begon als coach merkte ik dat er bij de jongens heel veel aandacht ging naar het tophockey, maar veel minder naar de regioteams. Ik heb mezelf toen opgeworpen als regiocoördinator voor de jongens, in de C- & D- lijn. Sinds twee jaar doe ik daar ook de A- & B-lijnen bij. Dat is best veel ja! We hebben wel veel minder jongens dan meisjes teams, dus het gaat wel, maar ik was erg blij toen dit jaar Anton de Graaf erbij kwam. We doen nu samen de jongens C- & D. Het zou wel helemaal geweldig zijn als we er nog twee coördinatoren bij kregen. Het is altijd leuker om

het samen te doen!

Het is echt ontzettend leuk om te doen, ook al zijn het je eigen kinderen niet! Zeker als je een tijdje meeloopt, dan zie je spelers groeien van jonge C’tjes naar B- en A-spelers. Het is leuk om die ontwikkeling te zien.

Mijn doel is om ieder jaar weer een paar jongens van de regio naar de top te brengen. Ik wil een paar talenten spotten om een team hoger te tillen. En mede daarom strijd ik echt voor onze regio teams. Ik wil dat zij ook goede trainers krijgen, fijne trainingstijden hebben, op waterveld mogen spelen. Het moet niet zo zijn dat als je eenmaal bent ingedeeld in het 4e team dat je dan nooit meer in het 1e team terecht kan komen. Daar maak ik me hard voor.

Ieder jaar is het weer een opgave om nieuwe teams te maken, dat blijft pittig. Maar dan loop je weer rond op de club, en dan zie je die nieuwe teams spelen, je ziet jongens groeien, en dan weet je waar je het voor doet. Je ziet iets in een kind, en dan kan je vertrouwen geven, ze een stapje verder laten zetten. Als er een wil is, dan kun je ver komen. Ik vind het gaaf om te zien dat je als je ooit in D6 bent begonnen nog steeds in B1 kan eindigen.

Daarnaast ben ik er ook echt trots op om te zien dat ik binnen de regio, binnen de top, en binnen het bestuur, echt de aandacht heb kunnen vestigen op de regioteams. Ik blijf aan het jeugdbestuur duidelijk maken dat iedereen het leuk vindt om te hockeyen, we moeten het eerlijk blijven verdelen. Ja, we zijn trots op de top teams, en de regiotopteams, maar we willen ook dat de ervaring die daar wordt

opgedaan naar de regioteams gaat.

Ik ben heel blij om te zien dat veel spelers van de topteams nu teams trainen en coachen, hier leert de top ook weer heel veel van: Hoe stuur je aan, hoe manage je zoiets? En je ziet dat zij zich ook vereerd voelen om gevraagd te worden om te coachen. Zeker nu we ook die HC Rotterdam jassen erbij hebben! Als je als 15-jarige met een JD2 meegaat als coach, ja, dat doet wel iets met je zelfvertrouwen.

Nu aan bier en bitterballen, maar daarbuiten toch wel het groen, de ‘dynamite’ – ik rij vaak naar Amsterdam langs de club, en dan krijg ik er echt een warm gevoel van. Ik heb er mijn vrouw leren kennen, mijn kinderen spelen er, ik heb er veel mensen leren kennen. Het is een soort thuiskomen.

Ik geniet echt van mijn rol als lijncoördinator, en ik hoop dat we verdere versterking krijgen. Als lijncoördinator is er ook altijd tijd voor een biertje langs de lijn!

Vacatures
De vrijwilligerscommissie is altijd op zoek naar enthousiaste vrijwilligers. Ben je geïnteresseerd of wil je meer weten of gewoon wat vragen? Neem contact op met de vrijwilligerscommissie via mail.